�Sino na ako kung hindi na ako sa kanya?�
Iniwan ni Rafael si Joyce Santiago nang tahimik�walang sigawan, walang luha, walang yakap. Ang apartment niya sa Maynila ay naging museo ng pagkawala, bawat sulok puno ng alaala ng pag-ibig na hindi na buo. Sa gitna ng ulan, ingay, at katahimikan ng lungsod, si Joyce ay naglalakad nang mag-isa, dala ang tanong kung sino na siya kung wala na siya sa piling ng minamahal.
Isang gabi, isang larawan ng Batanes ang lumitaw sa kanyang screen�mga burol na yumuyuko sa hangin, dagat na bughaw, at katahimikang tila may sariling tinig. Walang plano, walang takbo ng oras, isang one-way ticket ang nagdala sa kanya sa hilagang dulo ng bansa. Hindi siya tumakas; dumating siya upang huminga, upang maramdaman muli ang sarili bago siya naging �sila.�
Sa mga burol ng Batanes, sa ilalim ng parola at sa piling ng mga taong tahimik ngunit matatag, natutunan ni Joyce ang sining ng pakikinig�hindi sa ingay ng nakaraan, kundi sa bulong ng hangin na nagsasabing: may sariling tinig ka. Ang bawat hakbang ay dahan-dahan, puno ng pag-alaala at paghilom.
Kung Saan Ang Hangin ay Tinig ay isang makatang nobela tungkol sa sakit, pagbitaw, at muling pagtuklas sa sarili. Para sa mga pusong nawalan, ito�y paalala: minsan, ang simula ay nasa katahimikan, at ang hangin ang unang nakakarinig sa ating panalangin.